In deze fase van het huwelijk wordt serieus aan een scheiding gedacht en wordt dit ook aan de partner verteld. Het huwelijk is “ dood ” en het zal nooit meer goed komen. Het is voor beide partners vaak een chaotische en emotionele periode waarin gevoelens als angst, verdriet, agressie en schuldgevoel elkaar afwisselen. De sfeer in huis wordt negatief beïnvloed door heftige ruzies, waar de kinderen negatief op reageren en beide partners geven elkaar daarvan de schuld. Uit onderzoek is naar voren gekomen dat kinderen deze periode als de moeilijkste periode van de hele echtscheiding ervaren. De toekomst is voor iedereen onzeker en er heerst angst voor wat komen gaat. Het belangrijkste onderdeel van de scheiding, de scheidingsmelding, geeft partijen en de kinderen duidelijkheid. Het neemt het verdriet en de emoties niet weg maar geeft wel een duidelijke weg aan die partijen gekozen hebben: scheiding.  
 
   

 

 

 

  

Na de scheidingsmelding komt de periode dat de scheiding wordt aanvaard. De gevolgen van de scheiding en hoe te gaan scheiden wordt besproken. Het wordt de kinderen verteld die het, op wat oudere leeftijd, meestal al lang wisten. Het is een tijd van moeten accepteren dat alles gaat veranderen. Teleurstelling, verdriet, agressie en schuldgevoel gaan langzaam hun eigen plek vinden.

Geleidelijk aan komt de weg vrij voor een eerste gevoel van opluchting, naast de andere, sombere gevoelens. Het scheidingsbesluit staat vast en geeft een soort van zekerheid die de emoties een plaats geven.

 

Partijen komen te weten waar men aan toe is en het gevoel van schuld, schuldtoewijzing en de angst voor de onzekere toekomst worden bespreekbaar. Men kan aan de zakelijke afwikkeling beginnen.

 

In deze fase wordt meestal besloten om voor Mediation te kiezen en zelf te beslissen hoe uit elkaar te gaan of de advocaten alles te laten regelen. De wereld gaat veranderen.

 

 

 

De wet geeft in Nederland slechts één grond voor echtscheiding: de duurzame ontwrichting. Deze periode in het huwelijk is door de partijen meestal moeilijk te omschrijven. De kinderen gaan hun mening geven over de thuissituatie. Er wordt vaak gezegd dat het door de jaren erin is geslopen en “ de koek is op ”. Er zijn teveel negatieve herinneringen, emoties, aannames en een moeizame communicatie die het huwelijk als slecht waarderen. Het scheidingsteken in deze fase is dat er altijd en (on) bewust een verschillende betekenis of uitleg wordt gegeven over een gebeurtenis.

Een voorbeeld. De man zit met problemen op zijn werk en verwacht er thuis over te kunnen praten. De vrouw zit de hele dag thuis met lastige kinderen en wil hier met de man over praten.

De man: “ Mijn vrouw luistert niet naar mijn problemen.”
De vrouw: “ Als hij thuis komt wil hij niet praten over de kinderen, maar alleen over zijn werk. Het zijn toch ook zijn kinderen! ”

Bovenstaand voorbeeld geeft aan dat er niet goed wordt gecommuniceerd. Geen van de partijen kan zijn verhaal kwijt en wil het daarom ook niet aanhoren van de andere partij. De periode van duurzame ontwrichting houdt vaak een verarming van de relatie in en een groot verschil in de uitleg van gebeurtenissen. Partijen kunnen en willen niet meer communiceren over hun emoties. Er wordt steeds meer gekeken naar andere relaties die  schijnbaar wel goed zijn.